დაქალს რომელიც ჩემს ცრემლს არ იმსახურებს...

წინ დაგაყენე ყველაზე წინ... 
ისე წინ რომ ბევრი ვერ შეძლებდა ამას 1 წელიწადში...
მოგენდე...
გამოგყევი...
ბევრ რამეზე დავხუჭე თვალი... და თურმე სულ ამაოდ... პირიქით...
კარგად უნდა გამეხილა რათა ის დამენახა რასაც დღეს ვხედავ...

ჯერ მომისმინე...
არაფერს ვნანობ... არც შენს გაცნობას.. არც შენთან  მეგობრობას..
და ბოლოს არც შენთან  ჭიდილს...
მიყვარდი... შენზე ფიქრში ... უაზრო ფიქრში ... რამდენი დრო დამიკარგავს....
ხო..!  დავკარგე ... მე დღეს ბევრი რამ დავკარგე.... მაგრამ არა შენ...
თავმოყვარეობა..... ! და ეს ყველაზე დიდი დანაკარგია....
დროებით... თუმცა მაინც დავკარგე... 
არაფერი გიღონია....
არც ხელი შეგიშლია...
უნდობლობას მწამებ როცა თავად ამისკენ მიბიძგებდი...
ეჭვები მრღნიდა... სიგიჟეს ჭკუიდან გადავყავდი... ვტიროდი..და როგორ ვტიროდი...
ჩემი ცრემლები... არაფრად ჩაგდებული... გულით დაღვრილი...
მცივა... ძალიან მცივა... 
შენ  მე დღეს ყინულის გოგონად მაქციე.. გოგონად რომელიც აღარასდროს ატირდება...
არც ეს ყინული გალღვება... და იცი რატომ??
ალბათ მიხვდი კიდეც... 
შენ უნდა შეგხვედროდი რომ მომავალში გამერჩია ნამდვილი შენგან...
მე ასე ვსწავლობ...
პატარა მარცხი....
კიდევ სულ ცოტაც და ალბათ მეტსაც გავიგებ...
პირველი ხარ... და მორჩა ამით...
ჩემმა სიმუნჯემ  დაკარგა ფასი.... ჯობდა...! ჯობდა...  შენ გეთქვა რამე... გეთქვა პირდაპირ... გულიდან .. გულის სიღრმიდან... სულ კუნჭულიდან ... ოღონდაც გეთქვა...
მე შენ მიყვარდი... გულით და სულით.... ოდნავ  ჩემებურად ...
როგორც ჩანს არასაკმარისად....
უარესიც... ამას ვერც მატყობდი...  როგორ ვერ ხვდებოდი...?! 
მე შენთან მოვდიოდი... შენ კი  მახვედრებდი სევდას მიგდებულს და უარყოფილს...
სიცარიელე... ნუგეში სხვასთან... 
შენ უარმყავი ვერც კი გავიგე.....
მე გავძლიერდი....
და იცი რატომ?? .. ბოროტება სიკეთედ ვაქციე
დიდი მადლობა...

ის ვინც არ ეცემა ვერც წამოდგება...