მე ყველა არ ვარ!

ფემომენი - "შენ ვალდებული ხარ ასე მოიქცე, ჩვენ შენი ოჯახი ვართ... შენი ინტერესები მოიცდის" .. >>???? 
ის რასაც ანგარიშს უწევ და უკვე ყელშია!

forever alone.. ზოგჯერ ძალიან მშურს ასეთი ადამიანების... 
მათი ინტერესები ხომ მათთვის ყველასა და ყველაფერზე მაღლა დგას.. ეგოისტები არიან..
თუმცა მათ ის აქვთ რის გამოც შეიძლება მათი შეგვშურდეს: ისეთი არაფერი უბრალოდ... არავის უწევენ ანგარიშს და თავიანთი თავის პატრონები თავად არიან.. =)
ეს ვითომ ცოტაა?
ვისაც ეცოტავება ... ამის ფუფუნება აქვს ... + არც მარტოა და სოციუმთან ერთადაც ცხოვრობს მაშინ მასწავლეთ იდეალურო ადამიანებო... მეც მინდა უდარდელად ცხოვრება
როგორ დავჯაბნო სინდისის გრძნობა... როგორ დავრთგუნო ისე რომ სხვებსაც არ ვატკინო გული??

ისე... მირჩევნია მე მეტკინოს ვიდრე ჩემს საყვარელ ადამიანს...

ეს ალბათ სისუსტეა.. 
ძალიან ვღიზიანდები როცა ამის გაკეთება მიწევს... ისე მოვიქცე როგორც სხვას სურს.. როგორც საჭიროა.. ვალდებული ვარ... და ასე დაუსრულებლად...

ხშირად ჩემი ინტერესები ჩემი ოჯახისთვის, საყვარელი ადამიანებისათვის და მეგობრების გამო მეორეხარისხოვანი გამხდარა... ეს სულაც არ არის კარგი.. და რამე უნდა ვიღონო...

ეს უკანასკნელი შემთხვევაც ნამდვილად სამარცხვინო იყო.. მაგრამ მინდა ესეც მივათვალო სხვა დანარჩენს...
ამჯერად ჩემი პოლიტიკური შეხედულებების დათმობა მომიწია..
ეს როგორ?
ჩემი ოჯახის წევრების კეთილდღეობისათვის მიწევს ჩემს პირად არჩევანზე დროებით უარის თქმა.. გაჩუმება და სხვა დანარჩენი...

ამჯერად არაფრის გაკეთება არ შემიძლია.. 
უბრალოდ თავს ისე დავიჭერ ვითომ აქ არც არაფერიო ...
აქციებზე ვერ მივდივარ.. ამიკრძალეს... არ შემიძლია ჩემი აზრი საჯაროდ დავაფიქსირო ნუ თუ აქ ჩემ ბუზღუნს არ ჩავთვლით.. 

ვერ ვიტან ეს დღეებია უკვე ჩემ თავს... დამღალა ამ უსუსურობამ... დამგალა სინდისის ქენჯნამ..  
თავისუფლება მჭირდება... როდის ვიცხოვრებთ ისე რომ ჩემ ნაბიჯზე მხოლოდ მე ვაგებ პასუხს და არა მთლიანად ჩემი ოჯახი... ხო, უნდა ვაღიარო  მეშინია... მეშინია არა ჩემ გამო არამედ მათ გამო...
უკვე აღარ გვეყო??

იმაზე მძიმე არაფერია როცა ხედავ შენი მეგობრები როგორ იბრძვიან უკეთესი მომავლისთვის, უსამართლობას გმობენ საჯაროდ... და ამ დროს მე და ჩემნაირები სახლში სოციალური ქსელიდან ვქომაგობთ, ვგმობთ და სულ ესაა..

თავს ვერაფრით ვიმართლებ... 

"თუ თავი შენი შენ გახლავს ღარიბად არ იხსენები"

... 

SUMMER SCHOOL - მე დავბრუნდი

რეალობას ცოტა ხნით მოვწყდი...

მე ზაფხულის 2 თვიდან მხოლოდ ერთი კვირა დამამახსოვრდა ... 

გამიჭირდება გავიხსენო  ისეთი კვირა, რომელიც ისეთივე დაუვიწყარი ყოფილიყოს ჩემს ცხოვრებაში როგორიც ის კვირა რომელიც მე გავატარე ქობულეთში სასტუმრო Georgia Palace Hotel-ში http://www.gph.ge =))

როცა ანიმ დამირეკა და შემატყობინა რომ  "საზაფხულო სკოლა" მთვაზობდა 1 კვირიან ტრენინგს ქობულეთში სიმართლე გითხრათ სასიამოვნოდ გაოცებული დავრჩი.. იმ პერიოდში ბაკურიანში ვისვენებდი მაგრამ რადგან ვასწრებდი ჩამოსვლას მალევე მივიღე გადაწყვეტილება და არცეთი წამით არ მინანია.. განსაკუთრებით მაშინ როცა ქობულეთში ჩასულებს 5 ვარსკლავიან სასტუმროში დაგვაბინავეს.. მაშინ მივხვდი რომ ის ერთი კვირა რომელსაც იქ გავატარებდი მართლაც რომ დაუვიწყარი იქნებოდა და არც შევმცდარვარ..

"საზაფხულო სკოლა" -  SUMMER SCHOOL.. -მდე  სახელმწიფო უნივერსიტეტში დაინერგა კურსი  -   "დემოკრატია და მოქალაქეობა." ხოლო მას შემდეგ, რაც პროექტმა გაამართლა და ბევრი ნაყოფიერი ნაბიჯები გადაიდგა, (რაც  სტუდენტების განსაკუთრებულმა აქტიურობამაც დაადასტურა..) შედეგად, ამას მოყვა სხვადასხვა პროექტებში აქტიურად მონაწილე გამორჩეული სტუდენტების ერთად თავმოყრა და შეიქმნა ცალკე ჯგუფი.. პირველი ჟგუფი რომლის ერთ-ერთი მონაწილეც მე ვიყავი.. =))  პროექტს პატრონაჟს IFES და  USAID ( პრეზიდენტი Nermin Nisic) უწევდნენ და აფინანსებდნენ..   მასში მონაწილეობას იღებდა 25 სტუდენტი და 5 ტრენერი..  სკოლის დამთავრების შემდეგ გადმოგვეცა სერთიფიკატი.. ეს იყო ყოველმხრივ პროდუკტიული და  დატვირთული  შემეცნებითი ერთ კვირიანი კურსი.. ძალიან საინტერესო პროგრამითა და კვალიფიციური ტრენერებით დაკომპლექტებული... კურსი მიზნად ისახავდა სამოქალაქო ცნობიერების კიდევ უფრო ამაღლებას და მათ რეალიზაციას ჩვენს მომავალ საქმიანობაში.. 

როგორც უკვე ვახსენე ეს ტრენინგი 1 კვირიანი იყო..  (21-27 აგვისტო) წინასწარ დაგვირიგდა პროგრამა (სქემა) რომლის მიხედვითაც ვიხელმძღვანელებდით.  ყოველი დღე გაწერილი გვქონდა.. დილის 10 საათზე ვიკრიბებოდით საკომფერენციო ოთახში.. ვაკეთებდით დილის ენერჯაიზერებს (რომელიც ძალიან სახალისო იყო).. გვქონდა ჩვენი იურისდიქცია ..ანუ სანქციები იმ შემთხვევაში თუ ვინმე უნებურად ან განზრახულად დაარღვევდა ჩვენს მიერვე შედგენილ წესებს, რომელიც ერთობლივად შევადგინეთ... დაისჯებოდა =))  ეს ერთგვარი წესრიგის, ეტიკეტისა და პასუხისმგებლობის მაჩვენებელი იყო იმ ორგანიზაციის პატივისცემის გამოსახატავათ , რომელმაც იმისათვის რომ ჩვენ თავი იდეალურად გვეგრძნო ფინანსები არ დაუზოგავს..  

ძალიან მომენატრება დილით ადრე ადგომა.. ვერანდაზე საუზმობა.. შემდეგ საკომნფერენციო დარბაზში ბავშვებთან ერთად ათას საინტერესო თემაზე საუბარი, სხვადასხვა სიმულაციებში მონაწილეობა,  დისკუსიები, პრეზენტაციები, თავად ტრენინგის ჩატარება... შემდეგ შესვენება ლანჩზე, ყავაზე, შემდეგ სადილი.. (დამშეულები) :დ ყოველი დღე განსხვავებული იყო.. თითოეულმა ტრენერმა წარუშლელი შთაბეჭდილება დატოვა ჩემს გონებაში... აღფრთოვანებული ვუსმენდი .. მართლაც არაჩვეულებრივი იყო... შესვენებაზე ათასნაირი გამაიმუნებები.. დაუსტულებელი ფოტოსესიები.. რომლებშიც ძირითადად მონაწილეობას არ ვიღებდი :დ ... მომენატრა ძალიან მომენატრა... შესვენებაზე ჩვენი საყვარელი ადგილი აივანი.. 

17:00 საათი ჩვენი საყვარელი დრო როცა უკანმოუხედავად გამოვრბოდით.. ოღონდაც მზეს შევფიცხებოდიც და რუჯი გვქონოდა.. :დ:დ შემდეგ ბასეინი... ბევრი საუნაში ნებივრობდა მე კიდე შესული არ ვიყავი რომ გამოვედი... საშინლად არ მომეწონა :დ დავძლიე წყლის შიში თუმცა  ცურვა აქამდეც ვიცოდი... მაგრამ რატომღაც სულ მეშინოდა... ჩვენი ბასეინი  <3 აკრობატული ნახტომები წყალში... შემდეგ ფიტნესი და ტრენაჟორები... 20:00 -დან კი ვახშამი რომელის გამოტოვებაც არ შეგვეძლო.. :დ ღამე ნებივრობა... დაღლილი დაქანცული საწოლზე  თიშვები... დაღამება არ გვინდოდა.. ღამე გართობა ბოლომდე.. კლუბები (ვერ წავედი სამწუხაროდ), რესტორნები, ან სასტუმროში დარჩენა და შესანიშნავი ნაწარმოების მოსმენა როიალზე რბილ  სავარძელში... ბოლომდე ჰარმონიასა და სიმშვიდეში.. გვიანობამდე ჯდომა ბარსა და აუზთან.. ქექვა ქაღალდებში..:დ რა კარგად მახსენდება... 

შუა ღამეს ჩემს ოთახში "216" ნომერში ასვლა, წყლის გადავლება, 2 წამით TV ჩართვა.. აივანზე ხედით ტკბობა და საწოლში  ჩაიას დალევა ..  ოთახის მეზობელიც მხოლოდ ღამით თუ მოდიოდა დასაძინებლად და იმხელა ოთახში სრულიად მარტო ვიყავი.. არა შესანიშნავი იყო... ვერ ვთმობდი იქურობას წამოსვლის წინ :))) 

გოგოები!! ჩემი საყვარელი გოგოები.. რომლებიც გავიცანი =)) ყველაზე კარგები.. ერთმანეთისგან გამორჩეულები... ნათი, ნინო, თამთა, თათია, ელე, ლილი,  ნატა, სალომე, თიკო, მარიტა, 2 ხატია, 2 ქეთი, ბარბარე, ვიკა, ანი და თეო ყველანი ძალიან შემიყვარდნენ... და ბიჭებიც :დ ჩემი საყვარელი ბიჭები... უსაყვარლესი დათუნა (დებილი :დ , ამას თავისი ისტორია აქ), დიტო 'ო :დ, ლევანი (ბუთხუნა) :დ აღფრთოვანებული ვარ მისით... ბ. კახა რომელიც ბოლოს ლექტორი აღმოჩნდა :დ:დ... და დავით (დიდებული).. ყველაფერში უბადლო და სულ ხიფათიანი :დ  რა ვიცი ბავშვებო ძალიან კი შემიყვარდით და მიხარია რომ გიცნობთ..

მადლობა თქვენ ყველას ბავშვებო ამ დაუვიწყარი დღეებისთვის <3<3<3

მადლობა ანი კურდღელაშვილს, ქალბატონ თამარს და სხვა ტრენერებს  :**

მადლობა IFES და Nermin Nisic =))

მადლობა Georgian Palase Hotels.. მასპინძლობისათვის <3

ამქვეყნიური სამოთხე არსეობს... და მას ბედნიერება ქვია

იგი პირობითია....

ვერ ხედავ მას?  მაშინ გულში ჩაიხედე...

იქ იპოვი ... გულში და გონებაში... 

ჩვენ ვქმით ჩვენს სამყაროს ჩვენივე ხელებით.. 

დაქალს რომელიც ჩემს ცრემლს არ იმსახურებს...

წინ დაგაყენე ყველაზე წინ... 
ისე წინ რომ ბევრი ვერ შეძლებდა ამას 1 წელიწადში...
მოგენდე...
გამოგყევი...
ბევრ რამეზე დავხუჭე თვალი... და თურმე სულ ამაოდ... პირიქით...
კარგად უნდა გამეხილა რათა ის დამენახა რასაც დღეს ვხედავ...

ჯერ მომისმინე...
არაფერს ვნანობ... არც შენს გაცნობას.. არც შენთან  მეგობრობას..
და ბოლოს არც შენთან  ჭიდილს...
მიყვარდი... შენზე ფიქრში ... უაზრო ფიქრში ... რამდენი დრო დამიკარგავს....
ხო..!  დავკარგე ... მე დღეს ბევრი რამ დავკარგე.... მაგრამ არა შენ...
თავმოყვარეობა..... ! და ეს ყველაზე დიდი დანაკარგია....
დროებით... თუმცა მაინც დავკარგე... 
არაფერი გიღონია....
არც ხელი შეგიშლია...
უნდობლობას მწამებ როცა თავად ამისკენ მიბიძგებდი...
ეჭვები მრღნიდა... სიგიჟეს ჭკუიდან გადავყავდი... ვტიროდი..და როგორ ვტიროდი...
ჩემი ცრემლები... არაფრად ჩაგდებული... გულით დაღვრილი...
მცივა... ძალიან მცივა... 
შენ  მე დღეს ყინულის გოგონად მაქციე.. გოგონად რომელიც აღარასდროს ატირდება...
არც ეს ყინული გალღვება... და იცი რატომ??
ალბათ მიხვდი კიდეც... 
შენ უნდა შეგხვედროდი რომ მომავალში გამერჩია ნამდვილი შენგან...
მე ასე ვსწავლობ...
პატარა მარცხი....
კიდევ სულ ცოტაც და ალბათ მეტსაც გავიგებ...
პირველი ხარ... და მორჩა ამით...
ჩემმა სიმუნჯემ  დაკარგა ფასი.... ჯობდა...! ჯობდა...  შენ გეთქვა რამე... გეთქვა პირდაპირ... გულიდან .. გულის სიღრმიდან... სულ კუნჭულიდან ... ოღონდაც გეთქვა...
მე შენ მიყვარდი... გულით და სულით.... ოდნავ  ჩემებურად ...
როგორც ჩანს არასაკმარისად....
უარესიც... ამას ვერც მატყობდი...  როგორ ვერ ხვდებოდი...?! 
მე შენთან მოვდიოდი... შენ კი  მახვედრებდი სევდას მიგდებულს და უარყოფილს...
სიცარიელე... ნუგეში სხვასთან... 
შენ უარმყავი ვერც კი გავიგე.....
მე გავძლიერდი....
და იცი რატომ?? .. ბოროტება სიკეთედ ვაქციე
დიდი მადლობა...

ის ვინც არ ეცემა ვერც წამოდგება...